Σύντομο ιστορικό του Ιερού Ναού
Το χωριό Απαλός (Αμπαλάρ) ιδρύθηκε το 1923 από πρόσφυγες των περιοχών Μακράς Γέφυρας, Σαράντα Εκκλησιών και Μαλγάρων της Ανατολικής Θράκης. Αρχικά αποτελούσε τσιφλίκι Τούρκων τσιφλικάδων που κατοικούσαν στην Άνθεια. Όταν ήρθαν οι πρώτοι έποικοι στο χωριό υπήρχαν λίγα σπίτια και αποθήκες και αυτά καμμένα από τους Τούρκους κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν εξαιρετικά δύσκολες. Κοντά στη φτώχεια και την προσφυγιά έρχονταν να προστεθούν και οι κακές περιβαλλοντικές συνθήκες: κουνούπια, βρωμιές, πλημμύρες. Παρ’ όλες τις δυσκολίες όμως οι πρόσφυγες οργάνωσαν τη ζωή τους χτίζοντας αρχικά την εκκλησιά τους τον Οκτώβριο του 1923 (στη θέση του προϋπάρχοντος τζαμιού).
Η επίσημη ίδρυση της ενορίας έγινε το υπ. αρ. ΦΕΚ170/27-07-1931, τεύχος πρώτο. Το 1982 έγιναν τα εγκαίνια του νέου Ναού που λειτουργεί μέχρι και σήμερα, ο οποίος κτίστηκε στη θέση ενός κτίσματος που λειτούργησε ως σχολείο μέχρι το 1970. Το χωριό έχει μόνο μια εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην «Κοίμηση της Θεοτόκου». Η ονομασία αυτή δόθηκε από μία φορητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή.
Πανηγύρεις της Ενορίας
α. στις 15 Αυγούστου, εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός της ενορίας
β. στις 06 Σεπτεμβρίου και 08 Νοεμβρίου πανηγυρίζει ο εκκλησάκι που βρίσκεται στον αύλειο χώρου του αεροδρομίου και είναι αφιερωμένο στη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων. Και στις δύο πανηγύρεις γίνεται τελείται πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία στο εκκλησάκι και η θεία Λειτουργία γίνεται στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
γ. στις 26 Οκτωβρίου, εορτή του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου και την Κυριακή του Θωμά πανηγυρίζει το παρεκκλήσιο που βρίσκεται εντός του κυρίως Ναού και είναι αφιερωμένο στον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο και στους Πέντε Νεομάρτυρες τους εξ Σαμοθράκης και εν Μάκρη Μαρτυρήσαντες.
Στην ενορία τιμώνται ιδιαίτερα οι παρακάτω εικόνες:
α. Η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που έφεραν οι πρόσφυγες και βγαίνει κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής για την τέλεση της αρτοκλασίας της πανήγυρης.
β. Η εικόνα της Θεοπρομήτορος Αγίας Άννας που φιλοτεχνήθηκε στη Σκήτη της Αγίας Άννας στο Άγιο Όρος για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την Ίδρυση της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Την υποδεχθήκαμε με ιδιαίτερες τιμές την παραμονή της Εορτής της Αγίας Άννας στις 24 Ιουλίου 2023 και τιμάται τόσο κατά την Σύλληψη της Αγίας Άννας στις 09 Δεκεμβρίου όσο και κατά την Κοίμησή της στις 25 Ιουλίου.
Ιερά λείψανα που φυλάσσονται στο Ναό
α. Του αγίου Δημητρίου
β. Των πέντε Νεομαρτύρων των εξ Σαμοθράκης και εν Μάκρη μαρτυρησάντων
γ. Των μαρτύρων των εν τη Νήσω Μήλω μαρτυρησάντων
δ. Των αγίων Νηπίων των υπό του Ηρώδου σφαγιασθέντων
ε. Του αγίου Κοδράτου
Διατελέσαντες εφημέριοι:
Ιερομόναχος π. Βλάσιος (1923-1924)
Ιερομόναχος Θεόκλητος (πριν το 1930)
Ιερέας Χρ. Πασχαλίδης (έως αρχές 1940)
Στην κατοχή υπήρξε Βούλγαρος ιερέας ή δάσκαλος.
Ιερέας Παν. Πιρπιρής (μετά το 1945), από τη Λυκόφη.
Ιερέας Σταυρ. Ρούσσος (μετά το 1953). Ήταν και συγχρόνως ιερέας Αμφιτρίτης.
Ιερέας Αθ. Μανανάς, από την Ταύρη.
Κατόπιν αυτών των δύο, οι ιερείς ήταν τακτικοί, συνήθως ήταν συνταξιούχοι.
Ιερέας Αγγ. Σιδερίδης
Ιερέας και δάσκαλος πατήρ. Αναστάσιος Αλεξίου
